глув (прид.) - за (предл.)

Поклонувајќи се само на силата и на парите, тие ги слушаа само силата и парите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пак си тераат по свое, си ги негуваат мустачињата, глуви за одговорноста пред идните поколенија, тие та дури и умираат колку да се умре.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Што ако цела сала ќе ги наврти кон нив прекорните погледни, толку да им чини на самобендисаните.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Крвта повеќе мие од водата, се исклешти, глув за истрелите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Полето врело клокоти под ова црвено небо птицата чудно цвркоти крај еден овенат шебој ноќта необично глува за оваа доба од годината гората пеколно сува една ѕвезда од небо е скината Еј ти усто зината во нас пленот што го препозна животот вреќа е скината со староста тоа го дознав 2002
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Ластовицата чукаше, викаше, молеше, но бездушникот, дембелот Џивџик беше глув за нејзините молби.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но ние нема веќе да зборуваме на овој суров јазик.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но тие беа глуви за плачењето на сиромашните, за болката на обоените, за исмевањето на младите, предупредувањата на нивните поети.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)