грд (прид.) - збор (имн.)

И ги користи истите грди зборови од ЈНА.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ја запаметив и реченицата дека смртта знае да се расфрла со пораки што треба да ни го стегнат срцето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А покрај грдите зборови што ги расфрлала околу себе, на смртта слабост ѝ било да го отне и поројот на болките објавувајќи го со тој гест своето владеење.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За него немам грди зборови: праведник со малку среќа, но со многу чесност и храброст.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И покрај грдите зборови на Јана неговата Катерина како да не беше вознемирена. – Само напати ми се чини дека Јана е прилично безобѕирна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зар не се сложуваш со мене? - изгледа Катерина го прашуваше Непознатиот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Значи, раната од секирата зараснала, раната од грдиот збор останала да боли!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Мечката силно се навредила, ја здоболел грдиот збор, па му рекла на човекот да ја удри со секирата по глава.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не случајно се вели дека грдите зборови се „отров“, а добрите „мелем“.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И ќе ви се случи, а можеби веќе и ви се случило, само еден грд збор упатен до вас, да ве понижи.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)