грлест (прид.) - со (предл.)

14. КОЈ ПЕЕ НЕ МИСЛИ ЛОШО - и кој пие зло не мисли, но арно не прави, па затоа грлест со својот глас пошол во таквото отсуство на мисли да се дави... љубовта е како кашлица - од луѓето не се покрива!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)