груб (прид.) - прст (имн.)

Ако ликот е безличен, можеби тоа е затоа што и авторот не се чувствува сосема добро - некој му го допира лицето, но прстите, тие долги ковчести и груби прсти на стварноста, пропаѓаат во меката кожа, која како глина го поприма нивниот облик.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
На подноктиците од грубите прсти забележа црнило.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)