густ (прид.) - облак (имн.)

Кога заспавме, јас сонив: бегајќи пред густите облаци што го покриваа небото, од негде доскока до чизмата глувче.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Но, сепак ги корнеше малите мигови на среќа, што малце ќе ја обојат сликата, нијансирана, со молкот на изгрејсонцето, збогувајќи се со пригушливите ноќи, чиј отсјај беше валканата месечина, која ѕирка зад густите облаци во мракот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Градот под густиот облак не покажуваше никакви знаци на живот, се чинеше како да е конечно смачкан и безживотен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Наедаш од зад густиот облак се појави полна месечина, подувна ветер и небото се наполни со јадри ѕвезди какви досега никаде не сум видел.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Усните од врелина нека ги кваси ситна роса од густиот облак во очите...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Веднаш преминав десно, на автобусот зад кој се влечеше густ облак од прашина, му сторив пат и по изминати стотина метри застанав зад чудовиштето што пред малку не искара.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)