дамкав (прид.) - лице (имн.)

Љупчо дотрча сиот зазбивтан.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Затоа тој го развлекува дамкавото лице во насмевка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лицето му беше сиво; ја држеше жртвата со левата рака за кадравата пламеноцрвена коса, со десната ја удираше по дамкавото лице издолжено од зачуденост и од страв.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Чудно дамкаво лице, клин - широко кај јаготките, остро крај брадата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Дамкавото лице му сјаеше, во зелените очи гореше некаков горделив блесок.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)