добар (прид.) - ден (имн.)

Добар ден... - со прекин во гласот зборуваше Петар.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Пискулиев подголтна и се јави со несигурен глас: - Добар ден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој извика силно добар ден, ама никој не му одговори.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Радост. Старицата се усмева. Но во очите ѝ тежи тага. Длабока. Голема. Неискажлива.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Добар ден, поздравува поштарот. Старецот гледа зачудено, недоверливо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зататни воз... Старицата побрза долу... - Добар ден, нано!... О, колку е внимателен. Синот... Син.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Добар ден, - ширам од радост раце.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Имотските луѓе, кога пристигнуваат, сите наеднаш и на сите наеднаш им велат Добар ден а Максим вели уште и Седнете, луѓе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Добар ден, - велам. - Седни, почини.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Добар ден, - рече старецот носејќи го Роско в раце.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Го нацртав на белиот ѕид и Роско, решен утре или некој друг ден да го нацртам и канарецот Сократ.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Но бев сосема шокиран кога еден ден заѕвони телефонот и јас го слушнав гласот на мајката на Луција: „Добар ден; ве молам, господинот Јан Лудвик, ако сакате?“ „Да“, реков, „повелете, госпоѓо“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Поспан глас од другата страна. Попладне е и време за дремка. - Ало, Доне, добар ден и здраво.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Добар ден,“ - поздрави Благица, а по неа и братчето.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
ХРИСТОВ: (Продолжувајќи го разговорот што го водел надвор.) Што мислите, господин Луков... не ќе биде ли подобро, јас првин да разговарам со неа? (Влегува Неда.) Добар ден, мила. Како си?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Мајка ти заслужува повеќе од еден убав ден, рече Дуко Вендија, иако добриот ден завршува како и добриот човек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Нема за нас добри денови, мистер Не- ти- знам- име.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се откри. Добар ден, утро, ќе ѝ речев.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Добар ден, татко“ рече Томаица. „Добар ден мили деца.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Добар ден, газда Таки“ го поздрави Петар, подигнувајќи го шеширот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Добар ден, Томаица“ рече Петар, и ја зема раката и ја бакна нежно. „Добар ден, Петар“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Овој излезе назадечки и на уште отворената врата се појави бившиот Аџи Јане, сега Јунус-бег и направи едно длабоко темане. – Добар ден, кади ефенди.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Добар ден, „Твин Пикс“ го имате? - Имаме. - Но не прашувам за филмот, туку за серијата? - Имаме.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Мораше и ова да се издржи. – Добар ден, Мајко! – ја пречека војничето. – Дал ти Бог добро, сине! – Ние, Мајко, немаме бог.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сега, откако дедо Најдо со поттргнување на катинарот се увери дека добро заклучил, се осигури дека добро го држи бастунот и се сврте да тргне кон сретселото „Добро утро, дедо Најдо“, му рече авторот подвикнувајќи. „Или добар ден“, се коригира.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Добар ден, рече некој од празнината. Добар ден, рече и самиот од празнината како празнина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Добар ден! - им одговори Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Добар ден, другарче! - го поздрави едниот и седна над дебелата бука.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Добар ден, мамо, како си? - Добар ден, девојче мое.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Добар ден, - вели тој. – Ви дојдов на гости. Ќе ме почестите ли со колачиња?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Обично бабите од населба си пиеја кафе една кај друга, но бабите на Дора и Ане само љубезно си велеа „добар ден“ или „добро утро“ кога врвот од главите ќе им се ѕирнеше од зад живата ограда што ги делеше нивните дворови додека ги простираа чергите или ги полеваа цвеќињата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Добар ден! - извикаа сите три срдечно, а потоа едната продолжи, - Вие сте сигурно внукот-економист на Олга?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И јас како тој: сретни човек и, дај една цигара, добар ден, како си, дај една цигара, ај со здравје, дај и за по јадење...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Добар ден и добро дојдовте, Кои сте вие? - Јаска - нашинец, а човекот е Американец...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
За добрите денови - за црковни празници, именденови, крштевки и селски панаѓури, за гости и за праќање аскер и во туѓина, од чисто брашно, само пченично, се месеа погачи, кравајче, пред Велигден - леб наутлија и за в црква - прескури и пупчиња - жените им ги раздаваа на децата по завршената богослужба.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Добар ден за секој створ! - од високо вика бор.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Јас, во своето детство, поминато меѓу обични, добри луѓе, често сум можел да го слушнам поздравот: „Добар ден, добри луѓе!“
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Добар ден, среќен ден! - поздрав праќа цутнат дрен - Добар ден, да сте здрави! бело кокиче се јави.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Убавото поздравување е начин да бидеме поблиски едни со други, подобри, почовечни, па затоа, добри мои читатели, сѐ да сториме та насекаде и секогаш да се слуша: ДОБРИ ЛУЃЕ - ДОБРО УТРО, ДОБАР ДЕН, ДОБРОВЕЧЕР!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Добар ден, сестри, браќа! топол поздрав цветот праќа Со сонцето збори цветот, му се радува на светот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не се исплашила, само им рекла: Добар ден, повелете на бостан!, а тие – Не сме дојдени за бостан, туку за тебе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Мамо, направи колач? Готов е? – прашува без да каже ни добар ден, а и без да помисли малку на нас другите, што правиме, што нѝ се случува, дали сме воопшто расположени да одговараме на неговите прашања, а, на крајот на краиштата, и дали сме расположени за неговото присуство.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Молчам и размислувам. Не е пријатно ако некој не ти рече добар ден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- И на сите луѓе ќе им велам добар ден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Добар ден; - ме отрезнува непознат глас. Се свртувам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Добар ден, - велам. - Седни, почини.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Чичко Тодор не ми рече добар ден, - вели тажно.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)