друг (прид.) - најубав (прид.)

Дури и Светото Писмо вели дека постојат два типа луѓе: едниот е номад, а другиот – земјоделец; едниот сака да освојува нови и непознати светови, а другиот најубаво се чувствува кога ќе се сврзе за својата нива, ќе си квакне во своето народно духовно кеневче, па ќе расправа прикаски за големината на народниот дух и ќе си потпрднува од националниот грав, негово лично производство, најголемиот симбол на светиот дух на неговите предци.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И дење и ноќе си шепотеа една на друга најубави приказни.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И дење и ноќе си шепотеа една на друга најубави приказни.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)