единствен (прид.) - знаење (имн.)

На индивидуите им е тешко да се спротивстават на овие глобални и единствени знаења бидејќи јазичните практики кои ги сочинуваат вклучуваат вградени забрани за прашањата (коишто можат да се појават) во врска со нивниот социо-политички контекст.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Иако телото во нив сè почесто е фрагментирано и исчезнувачко (кадрирање на деталите, краткоста на кадрите), што го разбирам и како криза на можностите за визуелизација на телото, за да се репрезентира единствениот субјект.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овие практики на зборување и пишување воспоставува описи на сознанија кои се сметаат за „глобални и единствени” (Foucault, 1980), описи кои ги маскираат историските битки поврзани со нивното достигнување, како и мултиплицирањето на отпорите кон нив.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Единствено знаење што го имаше, беше тоа дека треба да се ужива во видливите нешта, содржајните својства на бикот Чако кој беше горе на врвот, и многуте можности да се дојде до мноштво исти такви уживања, содржајните, својства на дијамантот, што беа на дното на тесниот бунар!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Фрагментираната визуелизација на телото е индикатор на кризата (на единството) помеѓу субјектот и единственото знаење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)