единствен (прид.) - бел (прид.)

Пред неговиот поглед стоеше сега само она грбушка на белиот срт, кој во еден миг загуби се рубинено, израснувајќи во неговиот сосредоточен поглед во еден единствен бел брег, со една дивокоза на најостриот дел на неговата височинка, и сето тоа полека се смируваше под чадорчето на предниот нишан на неговата пушка, кој поигруваше сѐ понезабележливо од неговиот притаен здив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го поттурна мракот престорен врата и шарките ја разгрнаа темнината, старицата - ноќ од одајчето штрбаво списка (си го покажа мракот единствениот бел заб печката плинска).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)