зачуден (прид.) - и (сврз.)

Останала зачудена и не видела, а ни тој, дека разговорот им го слуша легнат под сенка на дуња Лозан Перуника.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога го спуштил крај нозе нарамникот од кој го болеле плешките, Арсо Арнаутче се обидел да ја зграпчи за рака и да ја задржи за уште еден поглед од чија светлост слатко се ошумоглавува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тројцата се гледаа зачудени и малку уплашени: лицата им беа пожолтени како штотуку станати од своите гробови.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Го видов Гаро зачуден и коњот, замислен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Кој ги украл? ги дигна веѓите и остана со отворена уста зачуден и во исчекување.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
По секое испукување, погледите ни се среќаваат, зачудени и уплашени. И со прашања што нема кај да најдат одговор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)