земјен (прид.) - чинија (имн.)

Киле седнат на едно триножно столче, со софрата пред него и на неа земјената чинија со сув грав и половината сомун леб од сетното месење, јадеше како одвај да џвака, полека некако мрзоволно.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога мислеше дека сланината е печена, со ножето ја избутка од шилестата прачка врз земјената чинија.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стана, пресече едно долго парче леб, го стави врз плитка земјена чинија и седна крај огништето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На средина земјена чинија со дупки што веројатно служела како цедилка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)