зрел (прид.) - човек (имн.)

ФИДАН: Бре, бре, бре! Сиромав Славче! И тој излегол некој љубовник. Зрел човек од дете женско да брани и џандари да вика!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јас ќе и најдам на Антица маж богат и, онака, зрел човек во години, а не што лапа муви како оној копук.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
КОСТАДИН: (Силно возбуден). Ах, Симке!... Не се согласи на бегање!... Не, не си ти крива... Требаше на сила!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И како секогаш во овие денови, ми се преплетуваат секакви чувства – и радосни, зошто веќе си зрел човек, со многу драг карактер, а во исто време и носталгичен.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)