извесен (прид.) - форма (имн.)

Бидејќи се претпоставува дека токму p ќе ја заврши целата метафизичка работа, p е доминантниот член на парот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еден метафизички текст застапува извесна форма на присутност, p.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, само што, лично мене, секогаш ми се чинеше, дека од моја страна тоа е просто извесна форма на деликатност...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Иако подробностите за тоа како да се деконструира зависат од самиот текст И се разликуваат од случај до случај, постои една општа рамка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)