изгубен (прид.) - татковина (имн.)

XXI Во свет без илузии и без светлина човек се чувствува осамен, туѓинец.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Навикнат, речиси предодреден во моето албанско емигрантско семејство на постојано докажување, привикнување, приспособување на судбината, со сизифовски ритам како да се обидував да го искачам каменот Македонија на врвот на вистината, како некаква компензација за мојата изгубена татковина во емигрантската судбина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Без престан тече изворската вода од трите цевки и натписот на таблата над нив постојано ги потсетува на изгубената татковина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Човек е во еден вид егзил кој е посебно мачен, зашто е лишен од спомените на изгубената татковина или од надежта дека ќе ја открие вистинската татковина, историската татковина, непостојната татковина, татковината на илузиите, на судирите, на делириумите, на заборавените владетели, на драмата на човековото несовршенство и на погрешната потрага по спасоносните излези...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По неколку денови, откако допатувал во Њујорк, и практично станал непознат писател, Набоков во малиот филозофски есеј „Определби“ ја нарекол Франција бескрајно шармантна земја, каде на рускиот човек му е најлесно да си ја спомнува својата изгубена татковина...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)