испотен (прид.) - кожа (имн.)

Се враќам пак на главниот пат, а воздухот ми натежнува ко испотена кожа, ко наврната облека.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мирисот на нејзиното тело, таа единствена мисковина на штотуку измиена, па бргу испотена кожа под него, над него, околу него...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)