ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Не веруваше дека козјото прашање толку многу ќе се вплетка во политиката, дека ќе се „интернационализира”.

Меѓутоа, козјото прашање уште еднаш ги разбрани духовите во републиките и федерацијата.

Чанга насекаде имаше големи, невозможни врски, дури и во некои земји од Исток каде што беше актуелно козјото прашање.

Еве сега повторно и непотребно ја заплеткаа целата земја во тоа проклето козјо прашање.

Во другите републики козјото прашање веќе беше „решено” или се приведуваше кон крај.

Според Чанга со козјото прашање во почетокот, се занимавале во Информбирото и дека не бил заземен единствен став, ами било оставено секоја партија, негова членка, да го решава според специфичните услови во земјата.

Попусто ноќта војниците и полицајците, со претставници на власта и партијата, посебно со задолжените за козјото прашање ги бараа козите и Чанга.

Затоа, превладуваа мислењата да не се претерува со козјото прашање, зашто тоа можело да биде и идеја на Сталина!

Впрочем, такви книги за козите тој имаше во својата библиотека многу, многу порано, пред да се постави козјото прашање.

Татко ми во еден од последните разговори, претпостави дека најодговорниот за козјото прашање е можеби надвор од земјата.

Прекинот со Сталина сигурно ги смекна нашите стратези на козјото прашање и на социјализмот.

Колку и да се сакаше, по отворањето на земјата и десталинизацијата, козјото прашање, нецелосната и неуспешна колективизација, да се потиснат на втор план, особено по раскинот помеѓу Тито и Сталин, со исклучувањето на Југославија од источниот лагер, со свртувањето кон Запад, во земјата позачестено доаѓаа новинари за да видат што се случувало зад „железната завеса”.

Тој се згрозуваше до кој степен козјото прашање, како нова рожба на сталинизмот, ги обзема партиските кадри, луѓето во власта.

Само такви можеа толку да се зближат и да го одржат толку отворено и актуелно козјото прашање, да ги зближат толку силно овие различни луѓе на Балканот, во што не успеваа верите и идеологиите на сите изминати империи.

Но меѓу оние што беа за радикално решение на козјото прашање – за уништување на сите кози, не доаѓаше предвид никаква отстапка.

Козјото прашање уште повеќе ги зближи татка и Чанга.

Партиските функционери, специјализирани по козјото прашање, добро знаеја што може да стори неписмениот Чанга со козите, но немаа размислувано што би можел тој да стори описменет, со нови знаења за козите.

Федералните власти веруваа дека во таа „јужна република“ ќе имаат најмалку проблеми со козјото прашање.

А кај нас, резонираше Чанга, навистина се посебни условите во изградбата на социјализмот, па затоа козјото прашање треба правилно да биде решено.

Реши, по многу разговори со татко ми и со другите угледни козари во градот, да оди во Федерацијата, кај централните власти на земјата, да разговара, ако треба со главниот стратег за козјото прашање, сонуваше и дури да го посети Водачот.

Татко ми во своите глобални размисли за козјото прашање беше начисто оти режимот има повеќе варијанти како да им се стави крај на козите во секоја република на Југославија одделно, во зависност од нејзината развиеност и од менталитетот на луѓето.