кус (прид.) - пауза (имн.)

Направи куса пауза, како да сака да му дозволи на она што го кажа да легне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Да, - одговори тој по куса пауза. Татко ми и порано многу малку зборуваше, но сега зборовите кај него беа станале вистинска реткост.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
По куса пауза Едо беше уште на едно стражарско место, сега на стрмолоакот под земјанката од каде што ништо не можеше да се види, ни што се случува во дворот, но затоа имаше поглед кон десетина куќи од селото што беа отаде долот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Надица?... – по куса пауза басот од другата страна се оддалечи: Allo? Est-ce que c`est la maison de Nadica?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Како да сакаше да го надомести изгубеното време.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Мислев дека тебе ти е јасно – продолжи по куса пауза – какво значење за мене има „мојот свет”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Толку пати тоа сум ти го објаснила и бев сигурна дека знаеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Антице... Антице... (посилно). Антице!... Антице!... (по куса пауза се слуша кршење на вратата, потоа многубројни чекори). (Илија влегува пратен од десетина Арнаути — дебрани и мокрани).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дали ќе заборавиме на наградите и пофалбите што ги освојувавме за нашите творби? - читаше Филип со возбуден глас, па направи куса пауза погледнувајќи кон присутните кои занемени го слушаа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)