лош (прид.) - акварел (имн.)

Надвор, бледосино северно небо по кое пловат облаци, како на лош акварел на умирачки студент по медицина...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Христос”, се шегува одвратниот, педерлив стар Светец и зема палачинка од алабастерската чинија...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(„Уметноста е мрачен ритуал...“; „О, не, уметноста е бескрајно уживање!“, одзвонуваат - низ бедните скопски шупи налик на „Филонус” - здодевни драпаници, но сепак...) така и (близок, авторот, неговиот пресек) до целава беда што ја фураме: „Надвор, бледосино северно небо по кое пловат облаци, како на лош акварел на умирачки студент по медицина...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)