македонски (прид.) - автор (имн.)

По повод доделувањето на титулата, во својата воведна реч академик Гане Тодоровски истакнува: Треба да се гордееме со овие и вакви писатели, коишто се колку наши толку и на други или колку на други толку и наши зашто такви пред Стојан Христов беа и Григор Прличев (грчки и македонски автор) и Коста Рацин (српски и македонски автор) и Никола Вапцаров (бугарски и македонски автор), како и уште многумина други во минатото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Должност на секоја култура е да создава услови за формирање добри книжевни преведувачи во различни јазични области; - Во ова издание се застапени и двајца македонски автори со заокружени опуси.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од друга страна, настојувањето на „Стремеж“, секој автор чија книга ја објавува да ја придружи со негова размисла за неговиот сопствен опит, може да претставува, исто така, едно своевидно проширување на теоретскиот дијапазон, што ќе го зголеми нашето книжевно искуство, што ќе формулира од денешен аспект некои пунктови на нашите естетски стојалишта, и, што е од особено значење, - ќе ги открие, невидливите јадра од кои зрачи посебноста на приодот кон поезијата на современиот македонски автор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Зависно од аголот на гледање некому тоа може да му делува импозантно (1 500 картички текст, неколку стотици графички прилози, неколку стрипа, десетици млади македонски автори со своите први објавени творби, десетици текстови за најактуелните светски трендови во уметноста, теоријата, филозофијата, многу интервјуа со планетарно маркантни личности...), а некому сета работа може да му делува ништожно и безвредно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Така, размислата на академик Божин Павловски дали треба да се побрза со преведувањето на делата на Стојан Христов на македонски јазик, академик Блаже Конески, меѓу другото, му посочил на овој наш денешен деец исто така Македонец од Македонија и Македонец од македонската дијаспора: Кога се интересирав дали треба да се побрза со приопштувањето на македонските автори кои создале дела на други јазици, тој (Блаже Конески) ме охрабри со тврдењето дека се работи за творештво кое природно ќе си легне во нашите традиции.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Излегува како во нашиов театар да има македонски режисери, македонски актери, македонски оформувачи на звук, сценографи, костимографи, само нема македонски автори.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)