ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Втората идеја според Маерс била “примена некако ладно од Грците, кои очигледно немаат желба да се откажат од кој било дел од нивната земја во корист на македонското движење“.

Од тие разговори Маерс ќе заклучи дека Светозар Вукмановиќ се залагал за формирање на “Панбалканско“ партизанско движење и “независно македонско движење на отпорот“.

Посебно ја нагласува пропагандата од “две груп на ЕЛАС“ кои ги посетувале селата за “да ја подигнат популарноста за независното македонско движење“.

61. Авторот има предвид една јасна и достатно разработена национална програма на македонското движење во минатото, зашто тој самиот на друго место наведува некои многу важни пројави на македонската национална мисла кај претходниците.

А каков впечаток му правеа на дипломатскиот свет новинарските уверувања на комитетот и на Бугарите за македонското движење?

23. Тоа покажа кој најмногу е заинтересиран за македонското движење затоа го пренесоа центарот негов во Македонија и направија уште еден цел ред фокуси за да се покаже оти брканицата е однатре и е самородна појава.

Тој во Европа бил доста познат како “водач“ на македонското движење.

Овие владини мерки им создавале големи тешкотии на луѓето на Организацијата, коишто за снабдување со оружје ја ползувале и Грција, но, поради бројната емиграција и стремежот на бугарските државни фактори македонското движење да го ползуваат за свои цели, условите од Бугарија да се добива неопходната помош биле значително поповолни.

Тешко може да се поверува дека атентатите навистина биле причина владите што го симпатизирале македонското движење (најверојатно се мисли на Франција, на Англија, а можеби и на Италија), да им се придружат на оние влади што барале што поскоро и што поефикасно да се задуши востанието.

„Историјата на македонското движење ни открива дека секој бугарски управник со задоволство би каснал малку македонско месо и би пивнал малку македонска крв...; дека македонското дело за нив (бугарските управници - б.м.) не е друго освен средство за владеење“

Како што турската влада ги исползувала атентатите како повод за брутално пресметнување со сѐ што било побудно во редовите на нашиот народ, така и големите сили се послужиле со динамитните акции за да ја компромитираат Револуционерната организација и да го оправдаат пред својата јавност пасивното однесување кон жестокото задушување на македонското движење и востанието и наполното застанување на страната на крвавиот султан.

Тоа особено се однесува на Англија и на Франција, чиј став кон македонското движење во извесна мера се разликувал од чисто непријателскиот став на Германија, па и на Русија и на Австор-Унгарија.

Тој, всушност, сметал дека постапката на Татарчев и Матов во Бугарија ја компромитирала самостојноста на македонското движење.

Располагајќи со големи суми пари, тој го основал во странство весникот “Л’ Еффорт“, кој, уредуван од Симеон Радев, изиграл, покрај другото, голема улога во популаризирањето името на Сарафов како “водач“ на македонското движење.

За овој став на големите сили морале да водат сметка сите оние фактори на македонското движење на кои навистина им лежеле на срце интересите на Македонија.

Затоа официјална Грција била против било какви реформи во Македонија и наполно застанала на страната на Турција во крвавото задушување на македонското движење.

Претставникот, кој сега е во Женева, е образован човек, по професија адвокат, кој зборува добро англиски".

Така, на 3 јануари 1941 година, агентите на ДХ42 го известуваат СО2 дека „Иван Михајлов, кој сега се наоѓа во Унгарија, стапи во контакт со мене, со сугестија дека тој ќе одреди неофицијален претставник во Лондон за да ја известува Британската влада за македонското движење.