мал (прид.) - врата (имн.)

Како фуртуна профуче крај Катината мала врата без да чуе што и викаше Ката од среткуќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Да не ѝ кажиш на мајка, оти казан на главите ќе ви стое на обете! — и си отиде пак низ малата врата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дедот Петко си влезе на малата врата и си отиде горе, се курдиса на тланик.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го зеде тезгерето, еднаш, двапати со мала Ѓурѓа, го исфрлија на буништето на малата врата и се врати, та ги изми сношните ваганки, паници, лажици и тепции и ги нареди во вратките и полицата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тропна полека на онаа иста мала врата од каде по мракот излезе Крчо и со шепот влезе дома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Мори, дома ли сте домаќинки! — викна Цаца на малата врата и ја држи вратата за жапка, да се осигура од кучката, оти таа навистина не познаваше кума — побратима.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така се разделија нашите водарки — една лево, друга десно, а Бојана си влезе дома од малата врата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нека речат роднини и пријатели оти најстана Доста изгледала чупа и свадба направила. Co тие зборови Крчо си излезе низ мала врата и околу мракот пак намина да види дали се свари пилето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Не знам, внучко, — вели дедот Карабуклија, — ама петлите се пеани, еднаш или двапати, не ѝ стори дикат. Сега ќе излеза надвор на малата врата и ќе вида.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И уште кога таа го виде оти иде, со трчанка се окри во тремот, оттаму преку куќа, низ мала врата, та дури дома со бегање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ќе си а најдиш маната, — му вели Тода, — небаре кокошка или јајца бараш да купиш, ќе тропниш на малата врата околу ручок, а оние веднаш ќе ти отворат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Еднаш му ја искинала гуната на поп Трајка кога се враќал од гробишта дома, другпат го укасала Црневото дете, трет — ја исплашила Улевата невеста и; сиромашката, си фрлила машко дете од шест месеци; та дури и панталоните на ќатипот му ги „закрпила" кога врвеле со Колобана крај Сукаловата мала врата да се прошетаат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На нејзино викање, почна да се кашла некој и да ја кара кучката која, како верен стражар, навистина осети оти некој тропа и стои на малата врата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И тргна кон маловата мала врата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бугарин, рекол човекот. Тогаш стрико Никола се задумал малку а потоа рекол: Оди на Мала врата, од кај срецело, ќе ти отвориме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се слушна и од неговата мала врата грмење на неговото чифте, кое во стравот и брзината не го зеде со него, а на Мара беше и текнало, та кога ги слушна селските пушки и таа ги испразни двете цевки по ветер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Купи куќи во Јени маало во Битола и се пресели...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе се искачиш по тие скали има мала врата која води до моето купатило и уште една врата за мојата соба.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Го помина шеталиштето, се нурнаа во мала врата и брзо заслегуваа по запрашено темно столбиште.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Им нафрли на овците и говедата доволно храна, а тој се искачи врз сеното, откривајќи една мала вратичка што гледаше кон западната страна од плевната, кон Заветна.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се враќам дома, а не излегувам на главниот влез, туку на мала врата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поранешните дипломати на Југославија, кои во федерацијата според паритет ги претставуваа шесте републики и двете автономни покраини, го напуштаа предвреме бродот со изгубениот кормилар за да најдат спас во првиот пристан.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Иако носител на специјална порака на претседателот на новата Република Македонија, пред признавањето на нејзиниот меѓународен легитимитет, во потрага по поддршка на старите пријатели, бев приман на мала врата во министерствата за надворешни работи на Мароко, на Алжир и на Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Вечерта ја залостувам врата. И големата и малата врата ја залостувам и се шуткам низ куќа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)