ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тие настани многу ги проширија можностите за машкиот геј- сексуален и друштвен живот, создадоа јавна, видлива, отворено геј- машка култура и изградија достоинствен, населив машки геј- идентитет, со што коренито, засекогаш се сменија условите според кои во САД ќе може да се живее машката хомосексуалност. ‌Моите геј- врсници се гордееја со својата генерациска различност.

Тогаш, тоа што Џоан Крафорд, заедно со нејзината вклученост во овие насилни сцени од судирот мајка-ќерка, ги презела машката култура и ги ставила во жариштето на преизведбата и на пародијата не е сѐ.

Судирите меѓу мајките и синовите се вистински кандидати за тој возвишен статус (еве, колку за почеток, помислете си на Хамлет и на Орестија), но борбите меѓу жени од различни генерации едноставно не се граѓа за трагедија.

Филмот е бележит и поради улогата на Батерфлај Мекквин, која не е именувана во екипата, а која ја игра црната прислужничка на Милдред, Лоти, на некој начин најдивниот лик во целиот филм, но исто така и средство за упорно, жестоко расно стереотипизирање.

Можете ли да се сетите на пример во западната книжевност за генерациски судир меѓу жени што може да го претполага истото трагично величие како машките генерациски борби од Илијадата и од Цар Едип?

Накратко, класната, расната, етничката, сексуалната и родовата политика на филмот е прилично ужасна. ‌Тие политички петна, меѓутоа, не го смалуваат естетскиот успех на филмот, особено кога се гледа со правилна дистанција и иронија.

Барем за машката култура, вистинската политика на филмот лежи во неговата естетика: неговиот стил го надминува она што го пренесува неговата видлива порака.

Најблизу дотерала Електра од Софокле, но она што конечно ѝ ја дава на таа драма нејзината сериозност е нејзиниот близок, подреден сооднос со династиските преокупации на машката култура: татковата оставнина, владетелското наследство, преносот на сопственоста од татко на син и продолжувањето на машката лоза.

Уште повеќе, за разлика од уметниците во нивните рани дваесетти, уште една тема на Жилберт&Џорџ во нивните фото-дела е храбрата, непресушна, вечна смрт.

Нивните понови дела ја отелотворуваат Источно-лондонската работничка класа, машка култура, мечтаењето на стереотипите и маскулината фантазија.