мек (прид.) - кожа (имн.)

Беше соочен со озрачено женско лице на кое ги забележа нејзините сочни бели заби, но погледот му се задржа на нејзиниот снажен сензуален врат што под меката кожа не мируваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако ликот е безличен, можеби тоа е затоа што и авторот не се чувствува сосема добро - некој му го допира лицето, но прстите, тие долги ковчести и груби прсти на стварноста, пропаѓаат во меката кожа, која како глина го поприма нивниот облик.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Што да додаде од своите многубројни козметички средства врз меката кожа?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сеќавав како ѝ поигрува крвта под меката кожа додека ѝ ги галев подлактиците.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И огледало веќе не употребуваше при чешлање на косата за да не си го види лицето; па дури и на изворот кога полнеше вода со ѓумовите, не си го загледуваше својот лик во водата; кога врвеше низ манастирскиот двор кон црквата да се моли, минуваше со забрзани чекори за да не се сретне со погледите на манастирските слуги кои зрчеа во неа; и кога ќе минуваше крај чардакот каде што седеа полковниците, ја вртеше главата за да не ги судри очите со нив; но Бонети ја гледаше упорно и пред очите му излегуваше она нејзино прекрасно тело, кое тој во текот на епитимиите што ѝ ги правеше отец Иларион, ѝ го гледаше скришум низ прозорчето поткачен на столче; гледаше како отец Иларион ѝ го покриваше со покривката голото тело допирајќи ја со прстите по меката кожа што во студената ќелија ѝ гореше; го гледаше тоа голо тело, како и возбудата на отец Иларион кој се кршеше во себе и се мачеше да се воздржи, одложувајќи можеби за подоцна, кога ќе ѝ преболи болката, кога ќе се вразуми.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Црната чанта од мека кожа, со форма на кенгурска торба, ѝ се нишаше на рамото додека нежно чекореше со чевлите со високи потпетици и со ремчиња на горниот дел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не му ја почувствував меката кожа под дланка, иако се уште гледав питоми очи.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сето тоа како да беше сон.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)