Но, прелевањето на водата и нејзиното впивање во мекиот бел теписон се чинеше како да нема крај.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
— Ѝ одговараше Толе, а таа верувајќи му дека и Светијован си имал посестримка, уште повеќе го стегаше со меките бели раце и го посипуваше со бакнежи и милувки. (Митра не работеше полски работи кај стариот Брлета та затоа рацете ѝ беа меки и бели).
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Молчаливо чекореа. Таа имаше на себе скапоцено крзно, преку главата и околу вратот широк и мек бел шал.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ни крив ни должен, Ѓорѓија му свика околу проблемот на решавањето на една задача.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)