молчалив (прид.) - човек (имн.)

За еден молчалив човек каков што бил Чучук-Андреј раскажувањето станувало преразвлечено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се преправа дека не те забележува, потоа - тап! - по тиква: еве ти, не кревај ја главата толку високо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како сите тие да беа Тој, таголикиот и молчалив човек, бележан со темен знак на длабока скрб и страдање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)