ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК
мој (прид.) - одговор (имн.)
А.А. почека уште малку, погледна лево-десно, бевме сами во кафеаната, со чашка ракија пред нас, па продолжи со надеж дека ќе го предизвика мојот одговор: - Спасот на нашата мала, поделена и опкружена татковина со непредвидливи непријатели е само во изворното и непоколебливо придржување на идеите марксизмот-ленинизмот, и сега посебно сталинизмот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мојот одговор, се надевам, ќе му ја врати во очите на Весна, славата на тоа каменче.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Професорот не можеше да ме разбере но и не се трудеше да го дочека мојот одговор.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ако таква интерпелација биде поднесена, рекол тој, „мојот одговор нема да биде тежок“.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
На истото прашање, мојот одговор не би одел подалеку од глетката на Хандке.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ме праша верувам ли и јас дека тој го запалил Круме Арсов.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во тој миг како од мојот одговор да му зависеше спокојството.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Договорено маженце мое, одреди го денот. Мојот одговор е да!
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Леме, - ме разбуди, - малечок Леме, дојди - ми мавна со рака и, не чекајќи на мојот одговор, бесшумно како мачка исчезна во ноќта.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
„Добро. Но мојот одговор може да биде секаков и пак да е лага.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Бев трогнат од вниманието.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Повторно го одложував мојот одговор на мајкиното последно писмо, се сетив во мигот!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не можев да ги најдам вистинските зборови на мојот одговор.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мислите ми прелетаа кон мојата Мајка, на другиот брег на морето...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со тага се сетив на твојата мисла што честопати во болеста ја кажуваше и нѐ тешеше: НИКОЈ НЕ Е ВЕЧЕН Како мој одговор и одговор на твоите синови, на гробот стои напишано: САМО ЉУБОВТА Е ВЕЧНА Извесен период се тргнав од компјутерот, со недели и месеци ништо не напишав.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Сѐ уште беше заинтересиран за мојот одговор.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но овој мој одговор воопшто не го изненади соговорников.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Никогаш не го игнорирам сомнението - и овде го прекинав мојот одговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не сум сигурен - реков - И мојот одговор ќе беше сличен.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Всушност чувствував дека ваквата моја двосмислена констатација се вклопува во шемата на Грофот и на неговото гледање на случајов.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не знам што е смешно во моите одговори“, рече татко ти и тогаш дури за првпат ја крена високо главата а судијата, оној, господин Предановиќ, со големи бакембарди и црна измазнета коса, за која сите говореа дека ја светнува чистачот на чевли на Корзото, само се накашла и ништо не рече.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Моите одговори треба да го покренат и моето обвинение.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сите мои одговори се во книгата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Пред да ѝ го напишам мојот одговор ѝ испратив неколку осврти од париската критика, со потцртани пасажи, според мене најзначајни, со неколку мои коментари.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И јас, на свој начин, се обидувам да останам недоследен во моите одговори, понирајќи далеку, далеку во замислените стапици на умната Елен Лејбовиц.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Јас си имам свое време, а ти свое.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Така, ако за тебе овие две години откако ти и другарка ти Мила ми го испративте вашето писмо се долги и ако веќе престанавте да го очекувате мојот одговор, за мене не е така.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Мојот одговор, се надевам, ќе му ја врати во очите на Весна, славата на тоа каменче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
