мој (прид.) - претпоставка (имн.)

Бидејќи јас, во договор со адвокатот, бев решен да не скријам ништо од тоа, немав намера да ја осудувам за истата постапка Ема, доколку таа решила да го прави тоа, но сепак, попусто обидувајќи се, без јасно сознание зошто тогаш имав потреба да ја следам бледата неонска светлина што се шеташе по масата и по папката со материјали од досието “НиЕ”, се прашував: од каде таа решеност двајцата да бидеме докрај отворени, која е целта на таа наша согласност, ако е точна мојата претпоставка за таквата согласност, и: во чиј интерес е сето тоа?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема очигледно не сакаше тоа да го покаже и да му даде посебно значење и мене ми беше јасно дека, едноставно, тоа не ѝ беше целта, но за миг почувствував дека ја прочита мојата претпоставка и дека веќе игра на таа карта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Моите претпоставки, иако не докрај, се покажаа точни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се разбира дека овие мои претпоставки ги задржав за себе си.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не бев сигурен Иван колку е спремен да прифати вакви размислувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Немојте случајно да се засмеете“ нагласи Иван „но сите мои претпоставки водат кон некој од познатите раководители на единицата што ноќевала кај нас!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога би имал на располагање барем некои дребулии?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури ни оние во кои секогаш беа присутни искуствата на она мое грдо пријателче, што секогаш самото себеси се сожалува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да се најдовме на истата патека зашто во следниот момент ја слушнав мојата забелешка за смртта на Самоников изречена токму од него: „Имам слушнато” објаснуваше тој “дека понекои злобници тврдат оти љубовта кон Јана била причина за неговата смрт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира, до него не пристигнуваа ни моите претпоставки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стариот писател се смееше и веројатно не ја беше слушнал мојата претпоставка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)