мој (прид.) - судбина (имн.)

Како да ја создадам, или тој да си ја создаде, претставата за мојата судбина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Можеби некакви застрашувачки и заканувачки фотографии кои ја пророкуваат мојата судбина или пак ме уценуваат?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ни наближи часот за венчило... Злосторна моја судбино, како се мени!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Потем продолжи гласно да го слушнат другите за­дол­жени за мојата судбина во родната земја: - Што сме сакале да порачаме само ние преку Атеи­стичкиот музеј, а испаднало нешто друго, како на пример, во Вашата глава?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беа разработени варијантите за запеча­тување на мојата судбина токму на фаталната граница.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сестро моја…,“ како со кажувањето на сродството да ја кажуваше сета моја судбина, сето она што го знаеше и не го знаеше, и плачеше меѓу изговарањето на сродството, го оплакуваше она што го искажуваше изговарајќи го тоа „сестро моја“. Ме бакна во челото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се сетив како во нашето детство ме бакнуваше в чело некако скришум, кога мајка не беше покрај нас, бидејќи му се потсмеваше на таквата нежност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Драга моја тето! Мојата судбина е во твоите раце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Затоа, ќе најдам некој кој ќе ми го држи ритамот на животот, на тангото на мојата судбина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Твојот одговор ќе ја реши мојата судбина.“ Пред девојката да се снајде, Отец Симеон ја остави зад себе вратата отворена и побрза по басамаците, со страшно чувство дека покривот на таа зграда е од вжештено олово и се лее капка по капка како од напукнат казан.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И мојата судбина ме водеше да се соочам со корнеевската позиција на владетелот Бургиба, обземен од страста да владее, од идеалот да му остане до крај верен на божјиот повик и на самата неумолива реалност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само ти ќе можеш да ја разбереш мојата судбина...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски беше човек на незапирливи емоции, дури и во годините на староста кога емоциите или пресушуваат или се преплавуваат, тој стана, го прегрна Паскали и му рече: Сине мој, никој вака не ме разбрал досега, кога се во прашање моите книги, преостанатиот дел од мојата судбина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Се боревме... ама биднало - како што ни било пишано... таму - на Беласица - сите од селото наше загинаа... ама мојата судбина била уште полоша од смртта во бојот...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Четврто распаќе: Ти, над сите дабови вечен, над сите мориња безбрежие, над сите распаќа распаќе По твоето корито Мојата судбина тече Носи ме!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Реков: дозволете ми да го искористам моментот и да ви предочам барем еден дел од мојата судбина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ковертот на благодарноста што ја претставуваше во одредена мера и мојата судбина веројатно се наоѓаше во сината папка што иследникот ја оставаше во фиоката од неговата десна страна додека излегував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А идниот пат кога влегував, имав впечаток дека истата фијока е отворена и дека секој момент оттаму ќе ја извлече истата папка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако можев да убивам за да не бидам убиен; ако можев преку нишанот да ја решавам мојата судбина а не преку божјите заповести и светиот крст, беше дури и праведно да ја ослободам мојата мантија од душевните прегрешенија!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеби некој таму ме очекува, некој кој ќе ме одведе и ќе ја одреди мојата судбина.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тоа никогаш нема да можам да го прежалам, ќе се задушам во сопствената продирачка прашина на вина која ќе ја носам како превез околу мојата судбина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ова е мојата судбина, секогаш сум против себе, секогаш патувам спротивно од ветерот и секогаш го избирам потешкиот пат за одење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Бели се облаците кои го следат патот на мојата судбина, бели се копнежите, бела е бојата на невиноста, бела е бојата на мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не сум совршена, едноставно човек сум!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сино е небото а на него напишано моето и твоето име, сини се твоите очи, сјајни и топли, скриени зад завесата на очајот, сини се твоите погледи, вљубени во очите на љубовта, сина е бојата на мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Имав чувство дека мојата судбина се збогатуваше со вистинскиот читател, поради кој вредеше да се продолжи да се пишува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Колку што настојуваше генерално да го согледа текот на настаните во светлината на ангажманот на Европската унија и САД, заплашена тие да не се претворат во војна како претходно во Босна, Хрватска и Косово, таа беше силно внесена и вникната во мојата судбина како човек и писател на една балканска семејна хроника во текот на XX век.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моите книги, мојата балканска култура, мојата судбина беа прелеани во друг свет, во друг живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За мене часовите со неа беа чудесно отворена врата кон вечната француска литература, но и повод, да $ се исповедам на француски јазик за текстот, за моето пишување, за моето семејство, за мојата судбина на Балканот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почнувајќи да ја пишувам мојата балканска сага по педесеттата година од животот, имав постојано чувство дека беше доцна да ја остварам пишувачката мисија, каква што ја замислував низ балканската сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Си реков - он е мојата судбина и иднина. Ама не било така.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Да не даде Господ да ја има мојата судбина!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)