ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Јас немав цврсти докази дека гробот зад олтарот е на Никола Поцо, освен кажувањата на луѓе од семејството и надвор од него кои божем го задржале помнењето од колено на колено дека гробот е токму тој, потоа фактот дека на гробното место на фамилијата Поцо немаше ниту гроб, ниту знак за гроб на стариот Никола и, најпосле, мојата лична интуиција или, можеби, повеќе, желбата тоа да биде негов гроб.

Иако имаше многу работа, отиде во продавница, пронајде некаква механичка направа која овозможува побрзо испишување на буквите, успешно ја употреби, направи сѐ друго што беше потребно за таа работа, а покрај тоа ми го врати и моето лично достоинство.

Тоа што неговите дела се убави е само еден од неговите видови.

Џаспер ја презема таа обврска.

Не, не стануваше збор за некакво женирање. Или сомневање во желбата.

Не криеше да се прикаже како посебно потресен од нејзината смрт!

Долу, на местото на несреќата, кога му изразив нешто што требеше да се протолкува како жалење за смртта на Таша, како мој личен израз на болка во однос на жалниов настан, тој го сфати моево обраќање како сочувство упатено нему ; Таша како да му била блиска роднина, или нешто поблиско и од тоа!

Извршувам наредби пред да бидат изречени.

Тоа всушност беше последниот наш разговор во кој сакав но не смогнав сили да ѝ речам дека сум подготвен да го прифатам на себеси татковството на Иван и тоа не само како мое лично признание за тоа колку ја ценам, туку и заради една друга причина, што за жал немав сили самиот себеси да си ја признаам.

Ми станува изгледа навика да постапувам според намерите на службените лица.

Подзастанав. Мислам дека сепак посакав да го прашам иследникот дали тој ми нареди да тргнам кон масата, или само извршувам моја лична одлука?

Ова го знам од мое лично искуство.“

Второ, родовата ориентација и сексуалната ориентација не треба коренито да се издвојат една од друга или систематски да се разграничуваат во ниеден приказ на машката хомосексуалност.

Обете премиси одразуваат мои лични и интелектуални склоности, а не научни аксиоми, но дозволете да се обидам да ги оправдам – или, барем, да објаснам зошто претпочитам вака да размислувам за машките геј-културни практики – бидејќи мојот пристап, всушност, има широки методолошки импликации.

Современите Американци западнале во лошата навика изворот на сите нестандардни однесувања да го сместуваат или во природата или во општеството.

Прво, појавите што се разгледуваат треба да се анализираат во однос на општествените фактори, а не на биолошките.

И со таа мисла на памет ми падна следното: можеби постои социолошко објаснување за мојата лична деменција.

Тоа се моите лични граници, но јас од тоа воопшто не правам никакви правила.

Вистина е дека лично, врз темелот на мојата идиосинкразија, моите лични граници, сопствени економии, апстрахирајќи од всушност филозофски текстови - работев нпр. за Платон - повеќе тендирав кон пишување на литерарни или уметнички текстови отколку научни.

На 13.11.1903 год. утрото по разговорите со К.Мисирков и Ст.Јакимов кај него дома во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Пишувајќи Ви ги моите лични сфаќања за иднината на мојата татковина Македонија, ги имам предвид големите опасности што се кријат во сепаратистичкото национално движење меѓу еден дел од македонската интелигенција, кое зад себе веќе влече и македонски народни маси, особено во Југозападниот дел на Македонија, со центрите во Охрид, Ресен, Битола и Прилеп”.

Она што сакав да го постигнам со мојата архива е да ги соочам мојата лична сторија и семејните сеќавања за заминувањето од Унгарија, со материјалите на комунистичка Унгарија од истиот историски период.

- Ма дај, батали, ти ќе бидеш моја лична готвачка.

Сепак, моја лична проценка е дека забавник ѕвездените мигови ги доживеа во ’70-те и ’80-те години на минатиот век.

Оттаму и иницијативата на „Детска радост“ (а и моја лична, како приредувач на антологијата), да се направи ново изменето и дополнето издание на Црни овци.

„Двапати беше нападнат од заседа, божем од разбојници, и темелно претресен под мој личен надзор.“

Книгата значи, е напишана наспроти моите лични и книжевни ставови.

Впрочем, тие постојат токму за него и мој личен избор е дали ќе барам пари од нив, и кога.

Би ја програмирал така што (таа) да биде мојот личен вкус и интерес за нештата.

Се разбира станува збор за мои лични согледувања.

Мојата храброст да укажам поодредено на периодот од детското доба беше мое лично сознание, а јас не само што го допрев туку и го сфатив, таму, во бурекџилницата, наспроти продавницата Громби.

Замисли си ја таквата претстава во моја лична интерпретација.

Во оваа книга јас наведувам одредена литература, но поголемиот дел е базиран на мојот личен однос кон љубовта.  Дали, тогаш, книгата е инспирирана од неверството во вашиот сопствен брак?  Тоа е мошне деликатна тема.

Мислам дека за тоа нема да кажам ништо, бидејќи тука е вклучена и една друга личност.

Но од моето лично гледиште, тој метод беше добар бидејќи ми дозволуваше извесно дистанцирање, а тоа, од друга страна, го поддржа чувството на критичко набљудување кое немаше да биде возможно постојано, без прекин да работев со дон Хуан. 1965. по сопствена желба ја прекинав обуката.

Од мојата лична дволичност, глупост, од мојата слика за себеси, од било чија слика за било кого. 82 Margina #10 [1995] | okno.mk

Извор за овој текст се моите лични белешки кои го следеа секое мое искуство со ЛСД, снимените разговори, подоцна и повторното испитување на случувањата.

Понекогаш ми се чини дека таа подобро ме сфаќа одошто мајка ми, особено кога станува збор за моите лични проблеми, а најмногу во врска со односите со моите дома.

Нејзе можам да ѝ се пожалам ако сум нешто незадоволна од нив, или ако се чувствувам онеправдека, или несреќна дома.

Неговото заминување го сфатив како голема утеха за мојата лична мака – дека сите некаде во странство биле, само јас не.

Над секој збор, над секоја реченица застанував и размислував, се обидував да ја протолкувам секоја негова мисла, да ги поврзам со моите лични искуства и со искуствата од „дружењето” со Игбал.

Дали навистина сум пораснала па што така реагирам?

И, што сфатив?

Дури и да слушам од неговите касети можев, оти тој ги немаше понесено со себе.

Колку сакав можев да пребарувам низ неговата соба и да ги споредувам непречено моите лични истражувања.

Првата моја книга беше за мојот внатрешен свет, втората за мојот личен живот, неговите заплети и расплети во кои, за да ги минам, секогаш ми помагаше семејството. Како и љубовните драми.