Тогаш во него како сѐ да се урна: сите страсти и соништа, сите негувани илузии, сета надеж што, во неговата претстава, требало да значи надеж, создадена делум можеби и врз основа на мојата секојдневна благост и грижа кон него.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Мојата култура, пак, е духот на народот кому му припаѓам, духот кој едновремено ги проникнува и моето највозвишено мислење и најпростите гестови од мојот секојдневен живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)