наш (прид.) - меморија (имн.)

Го поддржувам гестот на Александар Бренер зашто пулсира со енергија, зашто, уста на уста, му дава живот на она што е мртво, како што се мртви уметничките дела или културата, закопани во нашата меморија, нашата свест, нашите книги.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Она што е статично е мртво, како историјата, додека динамичното е живот, а понекогаш и уметност, како во случајот на Александар Бренер.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
8 Суштински, посебнота на прозата на Чинго се наоѓа во доменот на естетското: само во убавината на таа проза се остварува нејзиното дејство, нејзиниот секогаш згустен впечаток, сугестивната моќ што нè приврзува кон неговите текстови и овозможува тие да останат трајно врежани во суптилните сплетови, на нашата меморија, пред сè во нејзиннот емотивен комплекс.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Уште рано, откако се воспостави границата, таа се врежа во нашата меморија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И Грција останала непозната, во нашата меморија останале само сончевите острови, далеку од планините.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)