наш (прид.) - трпеза (имн.)

И нашата трпеза никогаш не беше доволно богата, па сепак преживеавме. А ете, тие умираа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не беше тоа лоша плата за времето во кое живеевме, но Мајка, како што велеше, мораше со неа да прехрани шест детски усти, но и устите на нашите другари за кои секогаш имаше место на нашата трпеза... XXV Веста за сиџилите не престануваше да се шири во светот на ориенталистите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Или едноставно заминувале негде, и еден по еден нивните потписи во писмата ги снемуваше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)