негов (прид.) - внимание (имн.)

Гламурот и начинот на кој тој се создава беше постојан предмет на неговото внимание.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За Енди Ворхол може да се каже дека е најпознат уметник во Америка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој и самиот стана ѕвезда, културен херој, откако детално ја обработи својата опсесија за животот на ѕвездата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Поттикнат од неговото читање, јас храбро пишував на теми за кои претпоставував дека ќе го задржат неговото внимание, заборавајќи ги целосно моите редовни читатели во весникот, како и претпоставените уредници.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
— Сѐ под нож, море, ова да се кладе! Семе да не остане од овој писмилет! — му се испушти од грлото, а брадата и косата му се наежија и засугравија од гнев.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трупарите се позачудија на Толевото прашање, но тие го познаваа и од порано, та беа слободни пред него, бидејќи не беа предмет за неговото внимание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ајде, камо ви пушките да грабните, да му појдиме на мудурот во Витолишча, да го проплескаме или да го нападиме во Анадол од каде шо дојде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој сега стоеше на високо и под себе гледаше непокорна раја шо се дигнала да го брка неговиот падишах, а преку него и самиот алах, та затоа сите му беа мрски и недостојни за неговото внимание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но во истиот момент неговото внимание го привлекува нешто друго, тој го заборава Савета и провлечува со многузначителен глас: - Соколе, гулабот!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Посебно денес, кога конкуренцијата при објавувањето книги е веројатно најголема, за писателот е многу корисно да ја запознае техниката на пишувањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Целта на оваа вежба е да ја развие техниката која веднаш ќе го привлече читателот кон следниот параграф и ќе предизвика во него желба да тргне понатаму, бидејќи го приврзавме неговото внимание кон овој параграф, токму поради неговата занимливост. Ако не се извежбаме да пишуваме вакви параграфи, кои му претходат на дејствието, не можеме никогаш да постигнеме вистински суспенс.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Целото негово внимание беше свртено кон овој рид.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Најпосле, Тоа мора да зборува, затоа му треба барем неговата вилица и вокалниот тракт, Тоа мора и да слуша, затоа му треба неговиот перцептивен кортекс и ушната школка, му треба и неговото внимание, затоа најверојатно ќе преземе и дел од неговата мозочна кора.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
За една девојка претставува вистински предизвик да се преправа пред лекарот, но тоа истовремено е и настојување да го сврти неговото внимание од нејзините карлични функции.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Што и да работеше, дел од неговото внимание беше свртено кон звуците на планината, кон шумолењето на дождот, настојувајќи од тие звуци да издвои и некој поинаков звук, што ќе го најави доаѓањето на неговите од село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Никаков необичен шум, никакво движење не го привлече неговото внимание.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Синот, повторно, за да докаже дека таткото не е во право во мислењето што го има за него, прави секакви мајмунлаци за да му се доближи на таткото и да го придобие неговото внимание, но како контраиндикација, наспроти тоа, успева само да го оддалечи и да ја удвои нетолеранцијата меѓу нив.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Веднаш по враќањето на кралот од дестгодишниот егзил, Цви силно го поддржа и така ја обезбеди неговата милост, неговото внимание, неговото пријателство, конечно и неговото влијание во својата лична, а се рабира и во полза на нашата духовна заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Маж ѝ, па и таа, го пленија монархот кој беше германски воспитаник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Секое нешто можеше да го одвлече неговото внимание од пакувањето, толку му беше одбивно тоа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Притоа господин Гроздановски не јзабележа дека зборот "дружење" како да го возбуди, но тоа не остана регистрирано во неговото сеќавање, така што од неговото внимание побегна мигот да се праша дали зборот "дружење" не го возбуди затоа што можебм и нему му недостига дружење или би можело да му недостига, во согласност со општоприфатеното мислење на луѓето коешто нему не му беше непознато.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Потоа лавна уште еднаш, сега двапати едноподруго и, откако го доби неговото внимание, стрчна, му ја задушка ногата и со двете предни нозе се исправи, ставајќи му ги на коленото од болната нога.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Затупка со опашката по паркетот како да го повикува неговото внимание и сочно, некако разлакомено, почна да се оближува со јазикот и наметливо да потквичнува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Првин, неговото внимание е поделено меѓу Луков и писмото, со читањето писмото сѐ повеќе го обзема неговото внимание.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Можеби некоја од оние поетеси кои со голема почит му ги испраќале, а можеби и уште му ги испраќаат своите тетратки со стихови, надевајќи се дека нема да ги одмине неговото внимание.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)