негов (прид.) - дира (имн.)

Се пробиваше постанато по неговата дира, влечејќи ја по себе едната задна нога, како уште една сува, прекршена опашка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но набргу, како одговор на тоа негово тешење, пак по неговата дира, зеде да се прибира кон неговото стебло, со едно сосема бесшумно довлечкување на свитканите нозе, познатата прилика на упорниот мршар.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега знаеше дека, заедно со него, заоден по неговата дира, и тој мршар, и тој негов волк, преку целиот ден, всушност продолжуваше само да се крие, да се засолнува од сите други волци, а дека тоа можеше да се прави најдобро само во неговата близина, во која другите не се ни обидуваа да навлезат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се довлечка пак по неговата дира, а кога дирата не продолжи потаму, и тој остана тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)