ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Имено, во тоа време на неговата работната позиција, беше поставен друг човек, негов колега и соработник, за кого што С. С. нема никакви персонални замерки – ниту за неговиот однос спрема него ниту, пак, за вршењето на работата.

Она на што најпрво се сети тој беше да се обрати до ССМ, од каде што доби мошне добри правни совети за валидноста на известувањето што го доби, а беше запознаен и подучен за неговите права од работен однос.

Овие дополнителни знаци во определен редослед се додаваат кон основниот дел од графемите, кој ја рефлектира парадигматиката на системот-прототип.

Исто така, дополнителните знаци можат да бидат разместени меѓу симболите на основниот дел, што доведува до поголемо нарушување на редоследот преземен од системот-прототип, а како пример за ова, можеме да го посочиме ерменскиот систем на писмо и неговиот однос кон грчкото писмо.

Со оглед дека романот се одвива во временски распон од една година и дека односот на историјата на селото и Симоновиот предок Никола Поцо се повторува и во судбината на Симон и во неговиот однос со селаните, забележливо е внесувањето на уште една димензија на романот, онаа која укажува на можноста од цикличноста на историјата, инаку карактеристична за митското време во кое, во рамки на дневниот, годишниот или подолг временски период, циклично се појавува смената на денот и ноќта, годишните времиња, но и животниот циклус, смената на владателите итн.

Тој никогаш не губеше време за релативизирање или пак за рушење на холивудските митови (во митологијата на американскиот филм, не постои вредност која не е успешно пародирана), и од неговите изјави, и уште попрво, од неговиот однос кон протагонистите, можеме да го видиме респектот кон холивудската традиција, особено кон системот на ѕвездите.

Ворхол создаде особена митологија собирајќи ги претставниците на њујоршката алтернативна сцена под еден кров.

Исто така во написот се осврнува и на однесувањето на македонскиот народ во борбата против окупаторот и неговиот однос кон борците на бригадата.

Меѓутоа, за сфаќање на неговиот однос кон кичот најзначајна е реченицата од текстот „Лажна уметност“: „Отсуството на кичот го прави нашиот живот неиздржлив“.

Тој им се восхитуваше на Татковите книги, а во неговиот однос кон книгите гледаше големо херојство, невидено на Балканот.

Дедо Иван немаше внучиња, така што во неговиот однос кон Бојан имаше нешто вистински дедовско, преку врската со Бојан тој го живееше и остваруваше односот дедо-внук, во среќавањата со него ја подмладуваше својата старечка душа.

Ако не ги разгледаме сите тие стилски елементи, ако не им го изведеме точното значење – или точниот афект – и неговиот однос кон премрежињата на машкото геј-постоење, никако нема да можеме сосема да ја објасниме геј-привлечноста на конкретните културни предмети, како што е Милдред Пирс, а ниту изборот на културни предмети што го прват геј-мажите.

И токму таа претераност го издвојува стилот на филмот, го прави толку впечатлив и толку привлечен.

Сите тие елементи се дел од стилот на Милдред Пирс; заедно тие успеваат да му вдахнат на филмот сопствен особен стил кој изгледа совршен, а, сепак, и некако екстравагантен.

Една таква анализа би била возможна – има модели за неа, почнувајќи од С/З на Ролан Барт и од Д. А. Милеровото прустовско читање на Циганка – а и пожелно би било.

Во обата случаи тој однос може да се разбере во значењето кое Дерида го предложи со своите епиграфи, како надоместок кој ја повторува изворната традиција, заземајќи го нејзиното место, одново испишувајќи ја однатре, но секогаш како тоа всушност да е однадвор.

На друго место напишав дека важноста на Џојс во Латинска Америка се врзува за фактот дека неговиот однос, како ирски писател, кон англиската традиција е сличен на односот на латиноамериканските писатели кон шпанската (и европска традиција воопшто). Margina #32-33 [1996] | okno.mk 19

Споредувајќи ја својата замисла за несвесното и неговите односи со свеста со Фројдовата, авторот ја карактеризира Фројдовата теорија како некохерентна барем во два погледа: „Прво, јас не можам неговото објаснување на онтологијата на несвесното да го направам консистентно со она што ние го знаеме за мозокот, и второ, јас не можам да формулирам една кохерентна верзија на аналогијата помеѓу перцепцијата и свеста.“ (стр 169). 44 Margina #1 [1994] | okno.mk

Можеби таквиот негов однос со драмскиот текст ме наведе внимателно, мошне внимателно, да ги прочитам неговите дневни белешки.

Она што го определуваше сегашниот негов однос, дојде дури отпосле, во овие неодамнешни години, и продолжуваше да ја длаби провалијата до овој врнежлив ден.

Тој, гледано отстрана, како да беше напуштен? - запрашав повторно во алузивен тон.

Ни остануваше дел од попладнето во чудесниот пејзаж.

- рече Дарвиш.

Но за Дарвиш не можеше да нема одговор за било кое прашање кое се однесуваше на неговите односи со Арафат.

Имав некаква скриена стратегија да го вовлечам Махмуд Дарвиш во темата што постојано ми беше блиска, но немав храброст да ја започнам: неговите односи со Јасер Арафат.

Имав впечаток дека Дарвиш се оддалечуваше од неговиот однос кон Арафат по потпишувањето на мировните договори во Осло.

Ништо не беше променето, освен неговиот однос: претскажаното во секој случај се случуваше.

Неговиот шеф, неговиот непосреден претпоставен, требаше да се пензионира.

Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.

Инаку зошто едниот од нив ќе го прашуваше за неговиот однос со другарката Маре?

Во овој период за таквиот негов однос големо влијание имале изолационистите, во чии редови се наоѓале главно Американци од германско, ирско и скандинавско потекло.

Единствено демократската јавност во овој период, веќе моќен индустриски гигант, веќе закрепнат по големата депресија со Рузвелтовиот „Њу дил“, не ги испуштал од око настанитена Балканот.