неканет (прид.) - гостин (имн.)

Но штом ќе ја поминеме границата на Македонија, или на југ или на североисток или на север, т.е. во Грција, Бугарија, Србија, наеднаш ќе почувствуваме оти на нас дува веќе друг ветер; ќе почувствуваме дека ние таму сме само неканети гости.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи, комитетот во патријаршиските села и градови, и во делови од села и градови, беше неканет гостин.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Досега нашиот народ се интересуваше повеќе само за полна политичка автономија, а во националните наши интереси допушташе башибозучки да му се набркуваат разни неканети гости, како: Бугари, Грци и Срби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како неканет гостин на трпезата на сласта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Горчливите сознанија и соочувањето со вистината идат апансас, како неканет гостин в зори.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
- Отиде насамо да го плаче татка си, со лутина одговори Кузман и му се заврте на неканетиот гостин: - А ти плачеш ли по татко ти?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Дури ни не тропнува на вратата пред да влезе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но јас зборував за обичната среќа што доаѓа и си оди како неканет гостин.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но по улиците немаше чешми, чешмите беа по дворовите, а во дворовите имаше кучиња, кучињата беа одврзани и ‘ржеа со рѓосаните заби по секој неканет гостин што ќе му се доближеше до сопственичката порта.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но мора да беше тој, зашто човечето си побара од наречената братучеда да го почести, па мајка му отвори една тегла со зашеќерено слатко и му ја тупна со забришана лажичка и чаша вода, токму онака како што правеше со окупаторските војници што ни упаѓаа дома како неканети гости и без збор благодарност или насмевка ќе ѝ ја вратеа теглата откако ќе ја испразнеа до дното, не задржувајќи ја ни за спомен.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ама, одгласот на некогашното заречување ќе му дојуреше како неканет гостин, ќе му сржеше: „Внимавај, не ти доликува тоа!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како и во секоја темнина, се наоѓаа и неканети гости кои крадеа од највкусните вина за потоа да ги препродаваат на белосветските пазари.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)