нејасен (прид.) - лице (имн.)

Ги отвори очите за да види и виде над себе војник со нејасно лице.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не барам а наоѓам во себе чудна слика: помеѓу осаменик и чета со нејасни лица е кренат непробоен ѕид со тајни отвори за атак само од едната страна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И не погледнал во нејасното лице на долгманестиот Борис Калпак. - Што е, ти пречи ако поспијам? - Ами, зошто?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Онисифоре, слушнал исплашен глас. - Болен си.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)