нејзин (прид.) - избор (имн.)

- Добро де! Мораш да прифатиш дека тоа е нејзиниот избор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Плус еден театар или кино, по нејзин избор.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сетив дека тој миг беше проследен од секавицата на задоволството што помина по нејзиното лице; а ваквото чувствување на моментот беше означено и со успорувањето на нејзиниот чекор кој и без тоа беше прилично бавен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, мајка ми го крена показалецот и покажа кон височинката! Кон тумбата. Кон местото на нејзиниот избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нема да ги спомнувам другите поединости кон кои упатуваше поткренувањето на раката што го водеше мојот поглед кон тумбата, бидејќи уште веднаш сфатив дека нејзиниот избор не беше случаен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира и нејзе и бев рекол нешто што требаше да значи дека сум зачуден од нејзиното решение да почива токму таму, на тумбата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ми покажуваше таму, на Тумбата, каде точно сака да биде нејзиниот вечен дом, таа дури ни не праша што мислам јас за нејзиниот избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тоа не треба да се сомневаш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Очигледно беше дека одамна го донела решението и дека самата е уверена во добриот избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку сакам да те уверам дека се она што се случувало со вас, со тебе и со мајка ти, сепак било нејзин избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и ако сакав не знам дали ќе можев тој нејзин избор, тумбата, да го потхранувам со некои други значења?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оттаму, од нејзината могила, таа ќе ја гледа куќата во која ги поминала сите тешки и сите среќни години, како и најголемиот дел од патот, оној единствен пат по кој во една далечна ноќ се качуваше кон ѕвездите и кон планината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Централната точка, а прецизноста на нејзиниот избор би можела да се оспорува, се воспостави набрзо после бомбата, кога во 1948 година Jakson Pollock распосла платно на подот, со намера да ја препушти сферата на илузијата на живиот поредок на времето и просторот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)