нејзин (прид.) - порта (имн.)

Поетот застанат спроти македонскиот јазик како да се наоѓа пред неосвоивата тврдина во времето: кога ќе си помисли дека ги отворил нејзините порти – се покажале други, трети...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Макар што не беше некој тепач, Грдан мораше да се покаже кавалер и ја испраќаше во мракот до самата нејзина порта.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Веќе беа пред нејзината порта: таа не рече ништо, само ја отвори вратата гледајки го, а тој го подигна веќе фатениот шешир во знак на поздрав и ѝ рече: „Ќе ти пишам“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Патот до нејзината порта е затрупан со лаги.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не мисли ни на болката. Мисли на долгиот пат Што ќе те доведе повторно пред нејзини порти.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
— Ами кој а меси ваа поскура волку убава мори, Нешко? — ја прашаше Доста Макрева кога врвеше крај нејзината порта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)