нејзин (прид.) - личен (прид.)

Мајка веруваше оти го има штитот меѓу нашите животи и смртта. Светите книги. Нејзиното лично верување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И почетокот и крајот од животот на Мајка, како и неговиот тек, беа речиси исти – сѐ беше обележано со нејзината лична трагика којашто ја поднесуваше и ја потиснуваше длабоко во себе без, притоа, ни најмалку да ги беспокои сите околу себе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не, не беше во прашање нејзината лична пониженост поради ова недоветно однесување во врска со постапките на оние Радулевци отспротива.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Позната не само по својата комбинација на раскош и абјектност туку и по разулавената жестина, како во неколку филмски улоги така и во некои приказни за нејзиниот личен живот, Џоан Крафорд може да симболизира отпор, пргавост, сила, решителност и неумолива волја – (феминистички) дух сјадрен во злогласниот укор што го изрекла пред Одборот на директори на Пепси-кола, кои, по смртта на нејзиниот сопруг, се обиделе да ја истиснат при еден неуспешен обид да ја спречат да го наследи како претседавач на одборот: „Не се заебавајте со мене, дечки!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поттекстот на Милдред Пирс за она што сега го нарекуваме феминистички гнев помага да се објасни особената привлечност на Џоан Крафорд за нејзините легии обожавателки: таа е добрата девојка, иако смела и лојална, вредна и пристојна, предодредена да се воздигне во светот, но соочена со страшни премрежиња, која – кога е дотерана до точка на пукање – сосема има право да замавне и да му покаже на светот, особено на оние што ги сака и што ја изневериле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Двете сцени од Милдред Пирс и од Најмила мамичке, според ваквото гледиште, го покажуваат зловесниот ужас на женскоста кој ги пробива нормите на пристојното однесување и најпосле се отпушта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)