Во тој домен беше и нејзината постојана идеја, митот за враќањето и за минувањето на границата која ја бевме преминале пред многу години и поради која останавме трајни емигранти на животот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ја немаше ни нејзината постојана потреба да ги гушка сите, оти седеше спроти него и ниту еднаш не го допре.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)