подлабок (прид.) - здив (имн.)

Ковчегот е ставен и колата поаѓа и ние зад неа тргнуваме молчаливи на почетокот, а како што се должи патот до последното почивалиште, се погласно се слуша крцкањето на протезите, некои подзастануваат да земат подлабок здив, други се поддржуваат под рака и така почнува нов разговор за тоа што беше наша младост во времето – невремето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Подзастана колку за да земе подлабок здив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа е најсилна токму во мигот кога почнува со подлабок здив да се живее својата мачно сочувана различност, којашто веќе не ја засега јавното неодобрување.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)