поранешен (прид.) - работа (имн.)

Директна дискриминација е секое постапување условувано со некои од претходнонаведените законски основи со кое лицето било ставено, се става, или би можело да биде ставено во понеповолна положба од други лица во според- бени случаи; индиректна дискриминација постои кога определена навидум неутрална одредба, критериум или пракса, работникот го става или би го ставила во понеповолна положба во однос на другите лица – поради определено својство, статус, определување или уверување (чл. 7, ст.1-2 и ст.4, ал.2 од ЗРО). 4.  Во зависност од: степенот на одговорноста на работникот, условите под кои е направена повредата на работните обврски и на работниот ред и дисциплина, поранешната работа и однесување 79 на работникот, тежината на повредата и нејзините последици – работодавачот може на работникот да му изрече парична казна, која не може да биде поголема од 15% од последната исплатена месечна нето-плата на работникот, во траење од еден до шест месеца (чл. 84, ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И обајцата по составувањето на Листата на (без)опасните османизми, верувајќи дека еден ден нивниот проект, актуализиран ќе ја види светлината на денот, си ја продолжија секој својата поранешна работа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потковицата и тогаш беше запоседната од фашистички војници и полицајци, божем пак беа дојдени за да прават маневри а всушност ги правеа поранешните работи - ги гонеа партизаните и ги одземаа вилната и млекото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Татко им се врати на Битолските кадиски сиџили (од XVI до XIX век), врз кои работеше до крајот на работниот век, до последните атоми на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш Митра Ризеска, ќерка му на Анѓелета Ризески Козето отиде бегалка за Алекса Станкоски Брчето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имаше дури и работа, една синекура што беше платена многу подобро отколку неговата поранешна работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)