посилен (прид.) - го (зам.)

Предајте се мамката ваша, викаа бугарските војници кон училиштето и сè посилно го опсипуваа со оган.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Марија.“ Нејзината рака посилно го затресе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Таа ги навали очите и почна да му раскажува како пред три дена тој дошол да ѝ држи епитимија, таа лежела гола во постелата; тој се наведнал да ја покрие со веленцето, а таа се поткренала, го фатила со рацете за вратот и го привлекла кон себе; тој почнал да се трга, да се напиња, да се исправа, но нејзиното тргање било посилно и тој клекнал на колена крај неа, а потоа се наведнал над неа допирајќи ѝ ги градите со брадата; таа од влакната почувствувала скокот и возбудливи трпки по кожата и уште посилно го привлекла влечејќи му ја главата кон своето лице.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сета снага сега му беше попусто, нешто посилно го имаше сковано, уништено.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Брануваат гласовите на распеаните жени: ту повисоко, ту пониско ту помеко, ту посилно го оптегнуваат кругот на сеќавањата.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Наќо склопчен на скалилата се бранеше, офкаше, но игуменот сè посилно го маваше, при што го удри и по глава и Наќо се спружи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И сега, наместо да ѝ биде полесно, кога змијата си заминала, Рози многу посилно го чувствуваше нејзиното присуство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Влезе во келијата како и другпат да ѝ држи епитимија на Смилјанка; таа лежеше гола на постелата; кога ѝ пријде и кога го зеде веленцето да ја покрие, таа се покрена, го фати за рацете за вратот и го повлече кон себе; тој почна да се трга, да се опира, да се исправа, но нејзиното тргање беше посилно и тој клекна на колена крај неа, а потоа се наведна над неа допирајќи ѝ ги градите со брадата; таа од влакната почувствува скокот и возбудливи трпки по кожата и уште посилно го привлече влечејќи му ја главата кон своето лице.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)