последен (прид.) - воздишка (имн.)

Нема крај првиот плач кои не надои со живот, нема да има крај ни последната воздишка која ќе ни ја покаже смрта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кревет Во него првиот плач и последната воздишка, првото стенкање и последната ерекција.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Последна воздишка на ѓупското лето. Топло и златно е планинското пладне.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Последните огнени јазици се најдолги, а последната воздишка - најдлабока.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Нема крај оваа вечерна приказна, нема крај оваа елегија, нема крај овој очај, копнеж кој се претвара во пламен, оган за болка гладен.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги броеше своите последни воздишки со надеж дека последната бргу ќе стаса.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)