последен (прид.) - граница (имн.)

„А-а-а, која Катиш? Ете ја лево, пет чекори од мене, десет чекори од вас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Беше оставен, еднаш за секогаш, сиот оној далечен јазел на безизлезноста; беа изболедувани во сета нивна полнота сите болки, беа преживеани до последната граница на врзувањето сите беспаќа, а сега беше останато само таа отпуштеност, која што можела да му биде и крајот, но која за него ќе мораше да биде нешто друго, со сево ова лелекање и одминување меѓу голите зимни дрвја.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Остануваше меѓу сувите лисја на своето дрво, наеднаш притивнат до последната граница на притивнувањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа овде е веќе петти ден и да знаевте, деденце, каква малечка е таа... од добра куќа, воспитана и монструм, монструм до последната граница!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)