последен (прид.) - утеха (имн.)

И тој, како и Татко, фанатично веруваше дека единствениот спас за нив и за нивните семејства, по сите пропуштени шанси во нивните ветувачки кариери, едниот во Цариград, другиот во Париз, нивната последна утеха, беа книгите, само со нив и во нив се чувствуваа како победници со неостварени илузии. И само книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пред очите и излегоа светите ликови на мајка ѝ, татко ѝ, брат ѝ, а како последна утеха ѝ излезе ликот на нејзиниот избраник Стојана со целата негова овчарска младост, свежина, бујност и убавина.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Генерации поети обземени од донкихотовски илузии да го променат светот со перото како со меч, запираат на брегот на Езерото да ја проверат последната надеж, пред измамата на некој свиок на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем потрагата по вистината најчесто нѐ води по мистериозни патишта, а враќањето останува последна утеха?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, остануваше последната утеха дека излезот сепак постои, ако не во затворената тесна врата на идеологија­та, тогаш сигурно ќе го покажат татковите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Долго време зборуваше турски со својот ѕвонлив цариградски акцент со својата тогаш среќна мајка, последна утеха по нејзините неостварени илузии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)