ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Второ дете е во семејството на, во тоа време, познати интелектуалци во градот.

И напишав. Дури ставив и наслов: ПО СВОИТЕ СОПСТВЕНИ СТАПКИ „Родена е на 9 ноември 1983 година, во Скопје, Македонија, земја не толку позната за пошироката културна и светска јавност.

Свесното пригрнување на деградираните модели на женственоста од страна на машката геј-култура, со други зборови, всушност, не претставува навреда од геј-мажите за жените, затоа женственоста е таа што се навредува, а не жените.

Но геј-мажите не се одговорни за тоа.

А не се ни геј-мажите тие што ја нанесуваат навредата.

Разликата помеѓу видот хумор кој е општествено вклучителен и видот хумор кој е општествено исклучив претставува дел од една поширока културна поетика.

Женските песни му даваат на стихотворецот простор за поличен израз“.367 Со други зборови, има тесно совпаѓање меѓу родот и жанрот.

Токму поширокиот културен симболизам на самата женственост и општествената семантика на родот во кој е впишан тој симболизам се тие што претставуваат навреда за жените.

Ова укажува дека женствената идентификација на геј-мажите е повеќе отколку определениот резултат на одигрувањето на хетеронормативната улога што ги координира родот и изборот на сексуалниот објект.

Ова што штотуку го изнесов тука, се разбира, не е теорија за она што ја предизвикува машката хомосексуалност.

Тоа одразува една поширока културна логика со која родовите практики ја поврзуваат женственоста со посебни облици на изразување и голем сплет културни вредности.

Не, понудив, признавам, шпекулативен приказ за начинот на кој некои поединци (и геј и стрејт) се здобиваат со машка геј-културна ориентација, чии координати се протегаат до полињата и на сексуалноста и на родот.

Мојот приказ е апстрактен, крајно шематски и несомнено симплистички, но барем го крепи извесно количество емпириски докази – имено, доказите што ги дава една критичка анализа на машките геј-културни практики и на пошироката културна поетика врз која почиваат.

„Женствената идентификација“ е поим со кој јазикот на психологијата се служи за да го опише она што обично е конкретен општествен процес на позиционирање на себеси во рамките на склоп од културни кодови што дефинираат множество од емоционални и афективни улоги, ставови и практики од личниот живот.

Таква анализа зазема поголем дел од книгава.