прв (прид.) - детски (прид.)

Тој внатрешен океан го има мојот мирис, и звуците, градовите, годините што лебдеат низ него, обоени со познатото – еве ја сега мајка ми, нејзиниот стакато неизменично весел и строг, проследен со првата детска песничка што ја научив на пијаното.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Седнавме на една клупа покрај оградата и ги гледавме децата кои си играа на лулашките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека стигнавме на оној крај од паркот каде што се наоѓаше првата детска градинка во Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И потоа: размислувајќи на темата - детска љубов, или љубов на детски начин, не можев а да не ја спомнам оваа преубава книга што на поетски начин, на другарски начин, малку тажно, повеќе шеговито, ја обработува првата детска љубов.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Поетот Матеја Матевски во занес ја црта мапата со улицата на својот прв детски плач во Истанбул и со повлекувањето на секоја нова линија сал туку се допрашува: само во песните ли бива на Босфорот да е подножјето ем на Бистра Планина, ем на Андите?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)